Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΙΓ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Bιέννη 1805

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΣΙΚΥΩΝΑ έπεται τω χρόνω το βασίλειον της αργολίδος ομοίως εν Πελοποννήσω, αρξάμενον από Ινάχου κατά το 1080 έτος προ της εισαγωγής των Ολυμπιάδων[1], από τον οποίον ωνομάσθη ο εν Άργει ποταμός Ίναχος[2]. Ίναχον διεδέξατο ο υιός του Φορωνεύς[3], όστις έταξε νόμους εις το Άργος, και έκτισε πρώτος ναούς εις τους θεούς[4]. Αυτώ ακολουθεί ο υιός του Άπις[5], τύραννος δυνάστης, αφ’ ου ωνομάσθη όλη η Πελοπόννησος Απία[6]. Μετά τούτον βασιλεύει Άργος ο Διός και νιόβης θυγατρός του Άπιος υιός[7], αφ’ ου ωνομάσθη και το βασίλειον αυτό, και όλη η Πελοπόννησος. Και αύτη η διαδοχή κατελύθη από τον Δαναόν[8] τον υιόν του Βήλου, όστις ορμώμενος από της εν Αιγύπτω Θηβαΐδος[9], ωρμίσθη μετά των πεντήκοντα θυγατέρων του εις την Αργολίδα, και εκβαλών Γελάνορα τον έσχατον Ιναχίδην της βασιλείας, όλους τους Έλληνας από του ονόματός του μετωνόμασε Δαναούς. Όλη η Μυθολογία είναι πλήρης των Δαναΐδων, ότι και αι πεντήκοντα ομού εφόνευσαν τους νυμφίους των, πλην της πρωτοτόκου Υπερμνήστρας, ήτις διεφύλαξε τον άνδρα της Λυγκέα[10], όστις και διεδέξατο τον Δαναόν εις την διοίκησιν[11].

[1] 1986 π.Χ.
[2] Παυσ. Κορινθ. Κεφ. ΙΕ΄.
[3] 1926 π.Χ.
[4] Κλημ. Αλεξανδρ. εν προτρεπτ.
[5] 1896 π.Χ.
[6] Απολλοδ. Βιβλ. Β΄.
[7] Σχολ. Ομήρ. Ιλ. α.
[8] 1572 π.Χ.
[9] Ηρόδ. Ευτέρπ.
[10] Ο Δαναός εμποδιζόμενος υπό του χρησμού να ενώση τας 50 θυγατέρας μετά των 50 υιών του αδελφού του βασιλέως εν Αιγύπτω, ηναγκάσθη να φύγη εις Ρόδον, καντεύθεν εις Άργος, όπου καταδιωκόμενος υπό του αδελφού του Αιγύπτου, εβιάσθη να συγκατανεύση εις το ζήτημά του, παραγγείλας τας θυγατέρας του να φονεύση καθεμία τον νυμφίον της, ως και έγινε, πλην μιας.
[11] Απολλ. Βιβ. Β΄. Κεφ. Α΄.