Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΟΒ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805.

Ούτοι ήσαν οι κεφαλαιωδέστεροι νόμοι του περιφήμου τούτου Νομοθέτου, οίτινες μ’ όλον οπού δεν ήσαν τόσον εμφαντικοί, ούτε τόσον αξιόπιστοι, όσοι ναι του Λυκούργου ρήτραι, ενήργησαν διά πολλών αιώνων, και εφαίνοντο ότι ελάμβανον περισσοτέραν δύναμιν διά της παρατηρήσεως. Επειδή δε ούτοι οι νόμοι εγένοντο έπειτα η βάσις, και το θεμέλιον της Νομικής των Ρωμαίων[1], την οποίαν ησπάσατο μετέπειτα σχεδόν όλη η Ευρώπη υπό το όνομα των πολιτικών νόμων (civil laws), ημπορεί να ειπή τις, ότι πολλοί των νόμων του Σόλωνος εισίν έτι εις την εντελή ισχύν των. Αφ’ ου ο Σόλων εσχεδιάσεν αυτούς τους νόμους, εφρόντισεν έπειτα να τους κάμη τόσον γνωστούς, οπού να μη δυνηθή τις να προφασισθή, ότι τους αγνοεί. Προς τούτο ποιήσας αυτών αντίγραφα, εκρέμασε δημοσίως κριτάς τινας ονομαζομένους Θεσμοθέτας, διά να τους επιθεωρώσι προσεκτικώς, και να τους αναγιγνώσκωσι γεγονυία τη φωνή άπαξ του ενιαυτού· είτα δε, διά να τους διαιωνίση, υπεχρέωσε τον λαόν εν όρκω να τους φυλάξωσιν απαρασαλεύτως, τουλάχιστον εκατόν έτη· και ούτω τελιώσας τον σκοπόν του, απεδήμησε της πόλεως, διά να διαφύγη άλλων μεν την ενόχλησιν, άλλων δε την φιλόνεικον προπέτειαν, γινώσκων κάλλιστα, ότι δύσκολον ην, αν όχι αδύνατον, να ευχαριστήση όλους[2]

[1] Η Ρώμη λεστειλε δέκα κριτάς, ονομαζομένους Δεκαδάρχας, διά να αντιγράψωσι τους περιφήμους νόμους των δέκα πλακών, εισίν η πηγή, και το θεμέλιον όλων των Ρωμαϊκών νόμων· Λίβ. Βιβλ. Γ΄.
[2] Πλούτ. εν βίω Σόλ.

Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος

Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805

Οι νόμοι

Απηγορευμένον ην να υβρίζη τις άλλον δημοσίως. Και οι Άρχοντες, οι οποίοι δεν εκλέγοντο προ των τριάκοντα χρόνων, έπρεπε να φέρωνται πάντοτε όσον το δυνατόν σωφρόνως, επειδή ποινή ενός μεθύοντος Άρχοντος ην ο θάνατος[1]. Ο Σόλων δεν έκαμε κανένα νόμον κατά της πατροκτονίας, νομίζων, ότι το παρόμοιον έγκλημα δεν θέλει υφίσταται ποτέ εις την πολιτικήν εταιρείαν.

Όσον διά τας γυναίκας, αυτός συνεχώρεσε κάθε άνδρα, να φονεύη τον μοιχόν, όταν τον λάβη επ’ αυτοφώρω. Αυτός έστησε μεν δημόσια πορνοστάσια απηγόρευσε όμως τας ασελγείς εταίρας, να έχωσι κοινωνίαν μετά των σεμνών γυναικών, και προς σημείον διακρίσεως, έπρεπε να φορώσιν άνθινα ιμάτια· έτι δε και οι άνδρες, όσοι ήσαν γνωστοί, ότι εσύχναζον εις αυτάς, δεν συνεχωρούντο να ομιλώσιν επ’ εκκλησίας. Όστις εβίαζε μίαν γυναίκα, εζημιούτο χαλεπώς.

[1] Διογ. Λαέρτ. Εν Σόλ. Παρ. 57. Πετίτ. 240.

Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος Ο΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805

νόμοι

Διά να σμικρύνη ο Σόλων[1] τα άθλα, οπού ελάμβανον οι αθληταί εις τους Ολυμπιακούς, και Ισθιακούς αγώνας, έκαμε μίαν αναγκαίαν προς τούτο διαταγήν. Αυτός ενόμιζεν άδικον να απολαμβάνη ο αργός όχλος, και άχρηστος πολλάκις δε και επιζήμιος τη πολιτεία, τας ανταμοιβάς, οπού έπρεπε να δίδωνται μόνον τοις χρηστοίς, και αξίοις, και επεθύμει να ιδή διδόμενα αυτά τα κέρδη εις τας χήρας, και τους ορφανούς εκείνων, οπού απέθνησκον υπέρ της πατρίδος· και ενί λόγω ηγάπα να κάμη τον μισθόν προς δόξαν της πολιτείας, διδούς αυτόν μόνον εις τους αξίους.

Προς δε την των τεχνών καλλιέργειαν, η Βουλή του Αρείου πάγου είχε την επιστασίαν να φροντίζη, και να εξετάζη τον τρόπον του ζην καθενός, και να παιδεύη τους αργούς· επειδή εκείνοι, οπού δεν είχον κανένα εργόχειρον, εθεωρούντο ως επικίνδυνος, και στασιώσης όχλος, έτοιμοι προς πάσαν καινοτομίαν, και ελπίζοντες την τύχην των μόνον από την αρπαγήν της . Όθεν διά να εξορισθή η αργία, ο υιός δεν είχε χρέος να γηροκομή, ή να τρέφη τον πατέρα του εν ανάγκη, εάν ούτος ημέλει να διδάξη τον υιόν του καμμίαν τέχνην· και μάλιστα οι νόθοι δεν είχον κανένα χρέος προς τους πατέρας των, ως μη κληρονομήσαντες άλλό τι, ειμή μόνον ανεξάλειπτον όνειδος.

[1] Πλούτ. και Διογ. Λαέρτ. εν Σόλ.