Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΡΘ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805


Η ευγλωττία και ο πλούτος

Διά να δυνηθή όμως να εξακολουθήση τον πόλεμον με περισσοτέραν δραστηκότητα, ήλθε κατά την αρχήν του επομένου χρόνου εις την Σπάρτην, διά να ελκύση τους Σπαρτιάτας προς το μέρος του, και να τους διεγείρη εις πόλεμον εναντίον της Περσικής δυνάμεως, ήτις ημέραν παρ’ ημέραν εφαίνετο ζητούσα να καταλύση την ελευθερίαν όλης της Ελλάδος· και καταφυγών προς Κλεομένη, τον τότε βασιλέα της Σπάρτης, εζήτει βοήθειαν εις το επιχείρημά του, το οποίον αυτός παρίστη ως το κοινόν όφελος της Ελλάδος, λέγων(1), ότι οι Ίωνες, και οι Λακεδαιμόνιοι ήσαν συμπατριώται, και επομένως τιμή της Σπάρτης ήθελεν είναι, αν συνδράμη εις τον σκοπόν του υπέρ της ελευθερίας των Ιώνων, και ότι οι Πέρσαι ήσαν υπό της τρυφής εκνενευρισμένοι, και ότι οι θησαυροί των ήθελον είναι ικανή ανταμοιβή εις τους νικητάς, επειδή δεν ήτον άλλο τόσον εύκολον, όσον να νικήσωσι τους Πέρσας. Όταν στοχασθή τις, έλεγε, το παρόν φιλελεύθερον πνεύμα των Ιώνων, δεν ήθελεν είναι δύσκολον εις τους τροπαιούχους Σπαρτιάτας να προχωρέσωσι νικώντες και έως εις τα πύλας των Σούσων, της μητροπόλεως του Περσικού βασιλείου, και ούτω να δωσωσι νόμους εις εκείνους, οπού ετόλμων να καυχώνται ως κοσμοκράτορες. Ο Κλεομένης εζήτησε καιρόν αναβολής· και ων ανατεθραμμένος εις Σπαρτιατικήν αμάθειαν, ηρώτησε, πόσου απέχουσι τα Σούσα από το Ιώνιον πέλαγος ; Ο Αρισταγόρας, χωρίς να εννοήση τον σκοπόν της ερωτήσεως, απεκρίθη, ως τρεις μήνας. Προς ταύτα ο Κλεομένης ουδέν απεκρίθη, αλλ’ επιστρέψας τα νώτα προς ένα τοιούτον ριψοκίνδυνον, επρόσταξε να αναχωρήση της πόλεως πριν της δύσεως του ηλίου. Ο Αρισταγόρας ηκολούθησε μ’ όλον τούτο τω Κλεομένει έως εις τον οίκον, και βλέπων ουδεμίαν ενέργειαν από την ευγλωττίαν, εδοκίμασε και με χρήματα, υποσχόμενος αυτώ πρώτον μεν δέκα τάλαντα, έπειτα δε ως πεντήκοντα· και δεν είναι γνωστόν, οποίαν ενέργειαν ήθελε να κάμη εις τον Σπαρτιάτην η τόση ποσότης, αν δεν έκραζεν η θυγάτηρ αυτού (Γοργώ), οπού ην εννέα ετών, και είχε παρευρεθή κατά τύχη εις το πρόβλημα(2) «Φύγε, πάτερ, φύγε, ή αυτός ο ξένος θέλει σε διαφθείρει». Αυτή η συμβουλή του παιδίου, οπού εδόθη εις την στογμήν της αμφιβολίας, υπερίσχυσε· και ο μεν Κλεομένης δεν εδέχθη τα προσφερόμενα χρήματα, ο δ’ Αρισταγόρας απήλθε διά να δοκιμάση εις άλλας πόλεις, οπού μάλλον ετιμάτο η ευγλωττία, και ο πλούτος ίσχυε περισσότερον.

(1) Ηρόδ. Βιβλ. Ε΄ παρ. 49.
(2) «Πάτερ, διαφθειρέεισε ο ξένος, ην μη αποστάς ίης», Ηρ. Βιβλ. Ε΄, παρ. 51. Πλουτ. Λακαίν αποφθ.

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΡΗ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805


Ο τοποτηρητής
Αρισταγόρας

Ο Αρισταγόρας ην κατ’ εκείνον τον καιρόν εις την Μίλητον επίτροπος του Ιστιαίου, και έλαβε την συμβουλήν από τον αυθέντη του να παρακινήση παντί σθένει τους Ίωνας εις επανάστασιν· και τω όντι αυτός ο στρατηγός, επειδή είχε φθείρη την υπόληψίν του εις την περσικήν αυλήν μετά μίαν άπρακτον, και ατυχή επιχείρησιν κατά της Νάξου, δεν είχε άλλο να κάμη, ειμή να συγκατανεύση εις την συμβουλήν του Ιστιαίου, και αφ’ ου διεγείρη την επανάστασιν, να γένη αυτός αρχηγός μιας νέας συμμαχίας (1).

Ο Αρισταγόρας διά να ελκύση προς αυτόν την εύνοιαν των Ιώνων, πρώτον μεν απεφάσισε να παραιτήση την εξουσίαν του εις την Μίλητον, όπου ην τοποτηρητής του Ιστιαίου, και να αποκαταστήση αυτήν εις την προτέραν ελευθερίαν, έπειτα δε διοδεύσας όλην την Ιωνίαν, κατέπεισε με το παράδειγμα, αξίωμά του, ίσως και με τους φοβερισμούς, όλους τους άλλους Τυράννους να μιμηθώσιν αυτόν· αυτοί δε όλοι έστερξαν εις τούτο μετά χαράς, και μάλιστα εν ω η Περσική δύναμις, αφ’ ου και εδυστύχησεν εις την κατά της Σκυθίας εκστρατείαν, δεν ήτον ικανή μήτε να τους παιδεύση διά την επανάστασιν, μήτε να τους διαυθεντεύση, εάν μείνωσι πιστοί προς αυτήν. Όθεν αφ’ ου ήνωσεν ο Αρισταγόρας διά του κοινού τούτου εγκλήματος όλας τας μικράς επαρχίας, τότε απέρριψε παρρησία το προσωπείον, και κηρύξας εαυτόν στρατηγόν του συμμαχικού στρατού, ηναντιούτο φανερώς εις την Περσικήν δύναμιν (2).

(1) Ηρ. Βιβλ. Ε΄ παρ. 30-35.
(2) Ο αυτός αυτόθι 36-38.

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΡΖ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805

Αναφορά στην εκστρατεία του Δαρείου στη Σκυθία
Υποταγή Θράκης και Μακεδονίας
Ιστιαίος

Εκείνο δε οπού εβοήθει τους σκοπούς των εις την παρούσαν ευκαιρίαν, ην η κατά της Σκυθίας εκστρατεία του Δαρείου, εις ην έστειλεν εν πολυάριθμον στράτευμα, ζεύξας μίαν γέφυραν επί τον ποταμόν Ίστρον (Δούναβιν) διά τούτο το επιχείρημα. Οι Ίωνες διωρίσθησαν να φυλάττωσι ταύτην την τόσον αναγκαίαν πάροδον, τους οποίους συνεβούλευσε μεν ο Μιλτιάδης, του οποίου τα ευγενή ανδραγαθήματα θέλομεν ιδή κατωτέρω, να διαλύσωσι την γέφυραν, και ούτω να αποκόψωσι την αναχώρησιν των Περσών, αλλ’ αυτοί απέβαλον την συμβουλήν του, και ο Δαρείος επέστρεψε μετά του στρατεύματος εις την Ευρώπην, οπού ηύξησε την επικράτειάν του, κυριεύσας της Θράκης, και Μακεδονίας.

Ο δε εναντιωθείς εις την συμβουλήν του Μιλτιάδου, ην ο Ιστιάιος, ο Τύραννος της Μιλήτου, ο οποίος ων φιλόδοξος, και πανούργος, εζήτει να σμικρύνη την δόξαν των συγχρόνων του, διά να λαμπρύνη την ειδικήν του, αλλ’ εψεύσθη της ευελπιστίας· επειδή ο Δαρείος δικαίως υποπτεύων την πίστιν του, τον έλαβε μεθ’ εαυτού εις τα Σούσα (1), λόγω μεν ότι εχρειάζετο την φιλίαν του, και συμβουλήν του, έργω δε θέλων να προλάβη τους εν τη πατρίδι αυτού μέλλοντας σκοπούς. Ο Ιστιαίος εκατάλαβε φανερώς την αιτίαν τούτου, και άρχησε να θεωρή τον εαυτόν του ως φυλακωμένον, και διά τούτο επάσχιζε να κινήση κρυφίως τους Ίωνας εις επανάστασιν, ελπίζων, ότι θέλει τον στείλη ποτέ ο Δαρείος να τους υποτάξη.

(1) Ηρόδ. Βιβλ. Ε΄. παρ. 11. και 23-25.

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΡΣΤ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805

Ο Ελληνισμός της μικράς Ασίας και η ιδέα της ελευθερίας

Μεταξύ δε των λοιπών ήσαν και άλλαι αιτίαι επιταχύνουσαι την έχθραν, και προξενούσαι άσπονδον μίσος μεταξύ τούτων των δυνατών εθνών. Αι Ελληνικαί αποικίαι της Ιωνίας, Αιωλίας, και Καρίας, οπού είχον κατοικήση εις την μικράν Ασίαν σχεδόν προ πεντακοσίων χρόνων, υπετάχθησαν τελευταίον από τον Κροίσον βασιλέα της Λυδίας· και επεί αυτός ηττήθη από τον Κύρον, έπεσον και εκείναι, καθώς και όλον το λοιπόν βασίλειόν του, υπό την του κύρου εξουσίαν. Ο περσικός Μονάρχης έχων τόσους μεγάλους τόπους, διώρισε διοικητάς (Σατράπας) εις τας διαφόρους πόλεις, οπού είχεν υποτάξη, οίτινες όντες ανατεθραμμένοι εις δεσποτικήν αυλήν, και μιμούμενοι το παράδειγμα των δεσποτών, πιθανώς κατεχρώντο την δύναμίν των. Αλλ’ όπως και αν η, εις όλας τας Ελληνικάς πόλεις ωνομάζοντο αυτοί Τύραννοι· και επειδή αυταί αι μικραί επαρχίαι δεν είχον έτι απολέση όλην την ιδέαν της προτέρας ελευθερίας, επάσχιζον να την αναλάβωσι, και πολλαί έκαμον τολμηράς μεν, όμως ατυχείς πείρας δι’ αυτό το ένδοξον πράγμα· μάλιστα δε οι Ίωνες, οπού ήσαν οι ανδρειότεροι, δεν παρέβλεπον καμμίαν ευκαιρίαν, οπού τοις έδιδε την σμικροτάτην ευελπιστίαν, διά να αποτεινάξωσι τον ζυγόν των Περσών.

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΡΕ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805

κρίση

Αφ’ ου λοιπόν ο Ιππίας εψεύσθη της ελπίδος του να παρακινήση τους Έλληνας να βοηθήσωσι τον σκοπόν του, απεφάσισε να πρόσδράμη εις εν έθνος, οπού ενομίζετο ως το δυνατώτατον από όλα. Όθεν χαίρειν ειπών τοις Σπαρτιάταις, κατέφυγε προς Αρταφέρνη, τον διοικητήν των Σάρδεων υπό τον βασιλέα της Περσίας, τον οποίον ηρέθιζε παντί τρόπω εις πόλεμον κατά των Αθηναίων, παριστών αυτώ την διαίρεσιν της πολιτείας, τον άπειρον πλούτον, και την ευτυχή θέσιν διά το εμπόριον, και εξηγών αυτώ την ευκολίαν, εν η εδύνατο να κυριευθή η πόλις, και την εκ της αλώσεως δόξαν. Εκ τούτων ουν άναψαν η αλαζονεία, και φιλαργυρία της Περσικής αυλής, και εζήτει παντί τρόπω μίαν πρόφασιν διχονοίας μετά των Αθηναίων. Ότε, λοιπόν, ούτοι έστειλαν εις την Περσικήν αυλήν διά να δικαιολογηθώσι περί του επιχειρήματός των, λέγοντες προς τοις άλλοις, ότι ο Ιππίας δεν έπρεπε να διαυθεντεύηται από τοιούτον έθνος, αύτη τοις απεκρίθη ότι (1), εάν οι Αθηναίοι εβούλοντο να είναι σώοι, πρέπει να δεχθώσι τον Ιππίαν ως βασιλέα. Οι Αθηναίοι, οπού μόλις είχον απορρίψη τον ζυγόν της Τυραννίας, έχοντες εντετυπωμένας εν τη αισθήσει των, και προσφάτους τας τελευταίας δυστυχίας, επρόκριναν να υποφέρωσι την χειρίστην δυστυχίαν, παρέξ να ανοίξωσι τας πόρτας εις τον Τύραννον. Ότε λοιπόν ο Αρταφέρνης εζήτει να αποκαταστήση πάλιν τον Ιππίαν εις τον θρόνον, οι Αθηναίοι απεκρίθησαν αναφανδόν, και γενναίως, ότι τούτο ην των αδυνάτων. Εκ τούτου ηκολούθησε μεταξύ της Ελλάδος και της Περσίας, ο ενδοξότατος και ο πλέον αξιομνημόνευτός πόλεμος από όλους, όσοι εστόλισαν ποτέ τα χρονικά των βασιλειών.

(1) Ηρόδοτ. Βιβλ. Ε΄. παρ. 96.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

Ιστορία της Ελλάδος



Ιστορία της Ελλάδος ΡΔ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805

Οι Κορίνθιοι εμποδίζουν μια νέα επέμβαση των Λακεδαιμονίων στα εσωτερικά των Αθηνών

Εν τω μεταξύ, οι Λακεδαιμόνιοι μεταμεληθέντες διά τας εκδουλεύσεις, οπού έκαμον εις την αντίζηλον επαρχίαν, και βλέποντες την απάτην του χρησμού, παρ’ ου εβιάσθησαν να πράξωσι κατά της ιδίας αυτών ωφελείας, άρχησαν μεν να μελετώσι την αποκατάστασιν του Ιππίου επί τον θρόνον, αλλά πρότερον έκριναν ευλογώτερον, να συμβουλευθώσι και με τας λοιπάς υποτελείς επαρχίας της Ελλάδος, και να ιδώσι τι ημπόρουν να ελπίσωσιν από την συνδρομήν, και συγκατάνευσίν των· εις άκρον όμως ελυπήθησαν, ιδόντες την αποστροφήν, και το μίσος, οπού όλοι οι πρέσβεις έδειξαν προς το πρόβλημά των[1]. Οι Κορίνθιοι πρέσβεις έδειξαν τον μέγιστον θυμόν κατ’ αυτού του σκοπού, και εθαύμαζον ότι οι Σπαρτιάται, οι άσπονδοι μισοτύραννοι, ήθελον να διαυθεντέυσωσιν ένα άνθρωπον γνωστόν διά την απανθρωπίαν του, και φιλοτυραννίαν. Της αυτής γνώμης των Κορινθίων ήσαν και οι πρέσβεις των λοιπών επαρχιών· και ούτω πλήρεις αισχύνης οι Λακεδαιμόνιοι, εγκατέλιπον ολοτελώς τον Ιππίαν.

[1] Όρα την αξιοσημείωτον απόκρισιν αυτών παρ. Ηροδ. Βιβλ. Ε΄ παρ. 92.

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805

Κλεισθένης, Κλεομένης
και η αποκατάσταση της δημοκρατίας

Ούτοι οι νόμοι, οι οποίοι φανερώς έγιναν διά να αυξήσωσι την δύναμιν του δήμου, τόσον απήρεσαν εις τον Ισαγόραν, οπού αντί να υποταχθή, προέκρινε κάλλιον να καταφύγη εις τον Κλεομένη, τον βασιλέα της Σπάρτης, όστις υπεσχέθη να τον διαυθεντεύση. Επ’ αληθείας, οι Λακεδαιμόνιοι εζήτουν μόνον μίαν αρμοδίαν πρόφασιν να σμικρύνωσι, και να καταλύσωσι την δύναμιν των Αθηναίων, τους οποίους προ ολίγου κατά την προσταγήν του χρησμού είχον ελευθερώση από την Τυραννίαν. Όθεν ο Κλεομένης λαβών ευκαιρίαν διά την διχόνοιαν της πόλεως, εμβήκεν εις τας Αθήνας, και εξώρισε τον Κλεισθένη, και μετ’ αυτού περισσότερον από επτακοσίας Φαμηλίας, αι οποίαι εκράτουν μετ’ αυτού εις τα τελευταίας ταραχάς· μη ευχαριστούμενος δε με τούτο μόνον, ηγωνίζετο να καινοτομήση την πολιτείαν, αλλά καταδιωκόμενος ανδρείως από την Βουλήν, εκυρίευσε την ακρόπολιν, τέλος δε εν δυσίν ημέραις ηναγκάσθη να αναχωρήση. Ο Κλεισθένης μαθών, ότι έφυγεν ο εχθρός, επέστρεψε μετά των οπαδών του, και βλέπων ήδη αδύνατον να απολάυση την υπέροχον δύναμιν, αποκατέστησε πάλιν την δημοκρατικήν διοίκησιν, καθώς την είχε συστήση ο Σόλων[1].

[1] Ισοκ. Αρειοπ.