Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΙΣΤ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805.
Μετά τον Κέκροπα και έως του Αιγαίa.

Τον Κέκροπα διεδέχθη ένας ιθαγενής Αθηναίος, Κρανάος[1] τούνομα, όστις καταλύεται υπό του Αμφικτύονος, του οποίου η σοφία γνωρίζεται εκ της Συνόδου, οπού συνέστησε μεταξύ των δώδεκα δυνατωτέρων εθνών της Ελλάδος, συνδέων την Ελλάδα όλην με την Αμφικτυονικήν καλουμένην σύνοδον εις εν σώμα τω όντι ακαταμάχητον[2]. Τον αυτόν σκοπόν είχε βέβαια, όταν ήθελε να συστήση τα Παναθήναια, το οποίον όμως δεν επρόφθασεν, εκβληθείς τω δεκάτω έτει της βασιλείας υπό του Εριχθονίου[3]. Ούτος χαλινώσας πρώτος ίππους, και ευρών την άμαξαν, έπαυσε τρόπον τινά τον άνθρωπον από το να είναι υποζύγιον[4], ανεκάλυψε τον γλυκύτατον καρπόν των μελισσών[5], και έδωκεν ιδέαν του εμπορίου εις τους υπηκόους του, τους οποίους σύνηψε στενότερον διά της εορ΄της των Παναθηναίων[6]. Εις τον καιρόν του υιού του Πανδίονος εισήχθη εις την Αττικήν η χρήσις του οίνου και σίτου, δώρον της τον δήμον τηρούσης Γεωργίας.

Και το όνομα του Τριπτολέμου[7], όστις εκοινολόγησεν αυτό το άκρον αγαθόν, πρέπει να είναι εγκεχαραγμένον εις κάθε φιλάνθρωπον ψυχήν, ως μεγίστου ευεργέτου της ανθρωπότητος[8].

[1] 1590 π.Χ.
[2] Ηροδ. πολυμν.
[3] Απολλ. Γ΄. Κεφ. ΙΔ΄.
[4] Ερατοσθ. καταστερ. 13.
[5] Βιργ. Γεωργ. Βιβλ. γ΄. στιχ. 113
[6] Διοδ. Σικ. Βιβλ. Α.
[7] Ο Τριπτόλεμος εδιδάχθη, καθώς λέγουσι, την Γεωργίαν από την θεάν Δήμητρα, ης και προς τιμήν διωρίσθησαν τα Ελευσίνια, από της πόλεως Ελευσίνος επονομασθέντα.
[8] Μετά τον Πανδίονα βασιλεύει ο Ερεχθεύς [1431 π.Χ.], παρ’ ω ευρίσκετο ο του Έλληνος [1397 π.Χ.] υιός Ξούθος μετά των υιών του Αχαιού και Ίωνος. Μετ’ αυτόν ο Κέκροψ ο δεύτερος [1372 π.Χ.]. Μεθ’ ον Πανδίων ο δεύτερος [1354 π.Χ.], και είτα ο Αιγεύς.