Ιστορία της Ελλάδος ΟΗ΄Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805
ο Πεισίστρατος στην εξουσία
Ο θάνατος του Σόλωνος περιέπλεξε τας Αθήνας εις νέας συγχίσεις, και ταραχάς. Επειδή ο Λυκούργος, και ο Μεγακλής, οι αρχηγοί των δύο εναντίων μερών, ενωθέντες εδίωξαν μεν τον Πεισίστρατον της πόλεως, μετ’ ου πολύ δε ανεκάλεσεν ο Μεγακλής οπίσω, δους αυτώ την θυγατέρα του εις γάμον. Μετά τούτο νέοι θόρυβοι ηκολούθησαν· επειδή ο Πεισίστρατος δις εδιώχθη του θρόνου, και δις πάλιν ευρών τρόπους απεκατέστη, διότι είχε την τέχνην να αποκτά δύναμιν, και φρόνησιν να την κρατή. Η γλυκύτης της διοικήσεώς του, και η απόλυτος υποταγή τοις νόμοις, έκαμε τον λαόν, να αλησμονήση τους αδίκους τρόπους, καθ’ ους εκέρδισε την δύναμίν του, οι οποίοι όντες προκατειλημμένοι από την πραότητά του, παρέβλεψαν την άδικον αυτού αρπαγήν. Οι κήποι του, και οι άλλοι προς ευφροσύνην τόποι, ήσαν ελεύθεροι εις όλους τους πολίτας· και λέγουσιν, ότι αυτός εσύστησε πρώτος εν Αθήναις μίαν δημοσίαν Βιβλιοθήκην. Ο Κικέρων δοξάζει[1], ότι ο Πεισίστρατος πρώτος εγνώρισε τους Αθηναίους με τα συγγράμματα του Ομήρου, ρυθμίσας αυτά καθ’ ην έχουσι τάξιν σήμερον, και διορίσας πρώτος να αναγιγνώσκωνται εις την προς τιμήν της Αθηνάς εορτήν, ονομαζομένην Παναθήναια, τα οποία κατ’ αρχάς μεν ωνομάζοντο Αθήναια, ύστερον δε, ότε ανανεωθέντα, ελαμπρύνθησαν από τον Θησέα, όστις συνώκισε τον δήμον της Αττικής εν μια πόλει, μετωνομάσθησαν Παναθήναια[2], δηλ. θυσία πάντων των Αθηναίων. Η δικαιοσύνη του Πεισιτράτου δεν είναι ήττον περίφημος από την ευγλωττίαν του· επειδή κατηγορηθείς ποτε φόνου, και τοι Τύραννος, δεν κατεδέχθη να διαυθεντευθή διά του αξιώματός του, αλλ’ ήλθεν αυτοπροσώπως να απολογηθή ενώπιον του Αρείου πάγου προς την καθ’ αυτού κατηγορίαν, όπου ο ενάγων δεν ετόλμησε να παρουσιασθή[3]. Εν συντόμω, αυτός είχε πολλά αξιέπαινα προτερήματα, τα οποία τότε μόνον κατεχτάτο, ότε αλλέως δεν εδύνατο να απολαύση την εφετήν του δύναμιν. Διά κανένα άλλο δεν ήτον αξιοκατηγόρητος, ειμή ότι είχε μαγαλητέραν δύναμιν από τους νόμους· πλην επειδή δεν μετεχειρίζετο αυτήν, υπέφερον οι πολίται την τυραννιάν του πράως. Όθεν διά τας άνω ρηθείσας αρετάς δικαίως ημπόρει να τον αντιπαραβάλη τις με άλλους Τυράννους ήττον εναρέτους· και εντάυθα φαίνεται τόση παραλληλία μεταξύ αυτού, και ενός άλλου ευτυχεστέρου άρπαγος της ελευθερίας της πατρίδος του, του Ιουλίου Καίσαρος, οπού ούτος ωνομάσθη ο Πεισίστρατος της Ρώμης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου