Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΞΑ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805.

οι 7 σοφοί

Ο Σόλων δεν έδειξε μόνον εις αυτήν την ευκαιρίαν την μεγάλην του αγχίνοιαν, και σοφίαν, αλλά και όταν είχον φθάση εν τη Ελλάδι η Ρητορική, Ποιητική, και η Πολιτική, εις ένα βαθμόν ανώτερον από ό,τι είχον φανή έως τότε μεταξύ του ανθρωπίνου γένους, αυτός εθεωρείτο ως ο εντελέστερος εις πάσαν επιστήμην. Οι σοφοί της Ελλάδος, των οποίων η φήμη διαιωνίζεται έτι απαραμείωτος, ωμολόγουν την υπεροχήν του, κάμνοντες αυτόν μέλος της εταιρείας των. Η αλληλογραφία μεταξύ τούτων των σοφών ην εν ταυτώ παιδευτική, φιλική, και ειλικρινής. Αυτοί ήσαν επτά τον αριθμόν, ήγουν Θαλής ο Μιλήσιος, Σόλων ο Αθηναίος, Χίλων ο Λακεδαιμόνιος, Πιττακός ο Μιτυληναίος, Περίανδρος ο εκ Κορίνθου, Βίας, και Κλεόβουλος[1], των οποίων η πατρίς είναι άγνωστος. Ούτοι οι σοφοί επεσκέπτοντο συχνάκις αλλήλους, και συνωμίλουν περί καταστάσεως του καλλίστου πολιτικού συστήματος, και της ιδιωτικής ευδαιμονίας. Εν μια των ημερών, ελθόντος του Σόλωνος εις Μίλητον προς επίσκεψιν του Θάλητος, και θαυμάσαντος, ότι ούτος δεν έλαβε ποτέ πόθον γάμου, και παιδοποιΐας, τότε μεν ευθύς ο Θαλής δεν τω απεκρίθη, μετ’ ολίγας δε ημέρας ήλθεν εις την συναναστροφήν των ξένος τις, όστις ην προπαρασκευασμένος από τον Θαλήν, και είπεν ότι ήρχετο από τας Αθήνας. Ο Σόλων ακούσας, ότι ο ξένος ήρχετο από τας Αθήνας, ην περίεργος να μάθη νέα της πατρίδος του, προς ον ο ξένος είπεν, ότι τούτο μόνον εγίγνωσκεν, ότι νέος τις απέθανεν εκεί, δι ον όλη η πόλις ελυπείτο καθ’ υπερβολήν, ως έχουσα μεγάλας ελπίδας επ’ αυτώ. «Φευ ! έκραξεν ο Σόλων, ω πόσον άξιος ελέους ειν’ ο δυστυχής πατήρ ! Αλλά, παρακαλώ, πώς ωνομάζετο ; Ήκουσα μεν το όνομα αυτού, απεκρίθη ο ξένος, πλην το αλησμόνησα· τούτο μόνον ενθυμούμαι, ότι όλος ο λαός εθαύμαζε πολλά την σοφίαν, και δικαιοσύνην του». Κάθε απόκρισις του ξένου προυξένει νέαν αιτίαν συγχίσεως, και φόβου εις τον ανυπόμονον, και περίεργον πατέρα, όστις τέλος μόλις εδυνήθη να τον ερωτήση, μήπως ο νέος ην ο υιός του Σόλωνος ; Ναι αυτός, απεκρίθη ο ξένος. Προς ταύτα εφάνη ο Σόλων απαρηγόρητος. Τότε ο Θαλής, επιλαβόμενος αυτού της χειρός, είπε χαμογελών, μη λυπείσαι, φίλε μου, επειδή όλα αυτά οπού ήκουσας είναι πλαστά, και τούτο έστω μία αρμοδία απόκρισις εις το ζήτημά σου, διατί εγώ δεν ηθέλησα ποτέ να υπανδρευθώ[2]।

[1] Ο μεν Βίας εγεννήθη κατά τινας εν Πριήνη, ο δε Κλεόβουλος εν Λίνδω.
[2] Πλούτ. εν βίω Σόλ.