Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΝΗ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805

Ο θεσμός των Αρχόντων

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ΄.

Περί διοικήσεως των Αθηνών, περί των νόμων του Σόλωνος, και της ιστορίας της Δημοκρατίας από του Σόλωνος, έως της αρχής του Περσικού πολέμου.

Η σειρά του λόγου μας φέρει τώρα εις τα Αθήνας. Αφ’ ου ο Κόδρος, ο τελευταίος βασιλεύς των Αθηνών εθυσίασε τον εαυτόν του υπέρ της πατρίδος, μετά τούτον διωρίσθη νέος διοικητής υπό τον τίτλον Άρχων. Ο πρώτος, οπού έλαβε τούτο το αξίωμα, ην ο Μέδων[1], ο υιός του Κόδρου, όστις έχων αντίζηλον τον αδελφόν του Νηλέα, προετιμήθη διά του χρησμού, και επομένως έγινεν ΄Αρχων[2]. Αύτη δε η αρχοντεία πρώτον μεν ενομίσθη εφ’ όρου ζωής, μετ’ ολίγον δε περιωρίσθη εις δέκα χρόνους, και τελευταίον εγίνετο ενιαύσιος, και εν ταύτη τη καταστάσει διήρκεσε περί τους τριακοσίους χρόνους. Εις το διάστημα ταύτης της ανενεργούς διοικήσεως πολλά ολίγα αξιοσημείωτα μας αναφέρει η Ιστορία· επειδή δεν είχεν εισχωρήση έτι εις την Ελλάδα το πνεύμα προς άυξησιν της επικρατείας, και οι πολίται καταγινόμενοι περισσότερον εις τας ιδιαιτέρας των διαφοράς, δεν προσείχον εις αλλοτρίας υποθέσεις. Όθεν οι Αθηναίοι επέμενον επί πολύ χωρίς να εκτείνωσι την δύναμίν των, ευχαριστούμενοι να είναι ήσυχοι μεταξύ της πλεονεξίας των πλουσίων, και του στασιώδους των πολιτών[3].

[1] π.Χ. 1132
[2] Ο Νηλεύς, και οι λοιποί αδελφοί του Μέδοντος φθονήσαντες, απήλθον μετ’ άλλων πολλών Αθηναίων, Ιώνων, και Θηβαίων εις την μικράν Ασίαν, και έκτισαν τας δώδεκα Ιωνικάς πόλεις, εν αις ύστερον προσελήφθη και η Σμύρνη, ως Μίλητον, Έφεσον, Μυούντα, Φώκαιαν, Χίον, Σάμον, Πριήνην, Κλαζομενάς, Ερυθράς, Λέβεδον, Κολοφώνα και Τέω. Αφ’ ου 307 έτη 13 Άρχοντες διώκησαν εν Αθήναις, έγινεν η εκλογή του Άρχοντος εν τω Α΄. χρόνω της Ζ΄Ολυμπ., προ Χριστού 752, διά δέκα έτη· μετά δε 70 χρόνους ου μόνον η Αρχοντεία εγίνετο κατ’ έτος, αλλ’ έτι εντί ενός διωρίσθησαν εννέα Άρχοντες, ων ο μεν πρώτος ωνομάζετο Άρχων επώνυμος, επειδή και ο χρόνος εσημειούτο με το όνομά του, ο δε δεύτερος Βασιλεύς, και επεστάτει των περί της θρησκείας, ο δε τρίτος Πολέμαρχος, και εφρόντιζε διά τα πολεμικά, οι δε λοιποί εξ εκαλούντο Θεσμοθέται, και ελογίζοντο ως προστάται των νόμων, και υπέρμαχοι της Δημοκρατίας, ης η κυρία αρχή αριθμείται από του Σόλωνος, διά της εισαγωγής της Βουλής των τετρακοσίων.
Όρα περί τούτων, και άλλων πολλών ανηκόντων τη Σπαρτιατική, και Αττική Δημοκρατία, την αξιόλογον Αρχαιολογίαν των Ελλήνων, παρά του ιατροφιλοσόφου Γεωργίου Σακελλαρίου περί το 1796 έτος εκδοθείσαν.
[3] Content with safety amidʃt the contending intereʃts of aspiring potentates, and factious citizens.