Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805
περί της εκπαιδεύσεως των παίδων
Τα δε παιδία οπού εγεννώντο χωρίς τινος μεγάλου σωματικού ελαττώματος, ενεγράφοντο ως παιδία της επαρχίας, και παρεδίδοντο εις τους γονείς των, διά να ανατραφώσι με αυστηρότητα και σκληραγωγίαν, τα οποία συνειθίζοντο εκ νεαράς ηλικίας να μη κάμνωσι διαφοράν εις τα φαγητά, να μη φοβώνται εις το σκότος, ή ότε αφήνοντο μόνα, να μη κλαυθμυρίζωσι, να περπατώσιν ανυπόδητα, να κοιμώνται κατά γης, να φορώσι τα αυτά ιμάτια χειμώνος και θέρους, και να μη φοβώνται ουδαμώς τους ομήλικάς των. Όταν δε εγίνοντο επτά χρόνων, ελαμβάνοντο από τους γονείς, και παρεδίδοντο εις τα διά την δημοσίαν ανατροφήν διωρισμένα σχολεία, όπου η άσκησίς των ην ως μία προπαρασκευή εις την σκληραγωγίαν, εγκράτειαν, και υπακοήν, και το σοφώτερον και εμειρότερον τούτων είχε την εξουσίαν να διοική, και να παιδεύη τα απειθή. Αλλά και αυταί αι περιδιαβάσεις, και γυμνάσειςτων ήσανδιατεταγμέναι κατά την αυστηροτάτην παιδείαν, και πλήρεις πόνων και σκληραγωγιών. Επειδή περιεπάτουν ανυπόδητα, ξυρισμένα την κεφαλήν, και εμάχοντο αναμεταξύ των γυμνά. Εις την τράπεζαν συνείθιζον οι διδάσκαλοι να διδάσκωσι τα παιδία, ερωτώντες αυτά προβλήματα περί ηθικών πράξεων, και περί αρετών των περιφανεστέρων συγχρόνων ανδρών. Τα δε παιδία έπρεπε να δίδωσι ταχείαν, και ζωηράν απόκρισιν με λόγους όσον το δυνατόν Λακωνικούς, ήτοι συντομωτάτους, επειδή η Λακωνική διάλεκτος ην τόσον φειδόλογος, όσον εξ εναντίας τα νομίσματα ήσαν βαρέα και ογκώδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου