Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Ιστορία της Ελλάδος


Ιστορία της Ελλάδος ΛΖ΄

Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805.


Η πολιτεία έως τώρα εκλονίζετο, αποκλίνουσα ποτέ μεν επί Τυραννίαν, ποτέ δε επί Δημοκρατίαν. Αλλ' η κατασταθείσα παρά Λυκούργου αρχή των Γερόντων ην ως χαλινός και των δύο μερών, κατέχουσα την πολιτείαν εις ισορροπίαν. Το δε κύριον έργον τούτων των Γερόντων, εικοσιοκτώ τον αριθμόν, ήτον να είναι μετά των βασιλέων, ότε ο λαός ελάμβανε δημοκρατικήν ισχύν. Και πάλιν μετά του λαού, ότε οι βασιλείς εζήτουν να αυξήσωσιν την δύναμίν των εις Τυραννίδαν. Οι Γέροντες συνίσταντο μέρος μεν από τους συνεργούς του Λυκούργου, μέρος δε από διαφόρους εναρέτους πολίτας. Αυτοί εκλέγοντο περί το εξηκοστόν έτος της ηλικίας των, και έμενον εφ' όρου ζωής, όταν δεν περιέπιπτον εις κανένα κεφαλικόν έγκλημα. Και τούτο ου μόνον εμπόδιζε τα εκ της συχνής μεταβολής άτοπα, αλλ' ήτον προσέτι και παντοτεινή ανταμοιβή εις τους γέροντας, και μια ευγενική άμιλλα εις τους νέους. Αύτη η Γερουσία εσχημάτιζε την ανωτάτην αυλήν του κριτηρίου. Και μ' όλον οπού η απόφασις αυτής εφείτο εις τον λαόν, ως τόσον, επειδή οι γέροντες συνεκκλησίαζον τον λαόν κατά το δοκούν, και δεν απελογούντο διά καμμίαν άδικον κρίσιν, απεδέχοντο εν γένει αι ψήφοι των χωρίς τινος εφέσεως (ανακλήσεως). Τόση ήτον η προσοχή και δικαιοσύνη τούτου του δικαστηρίου διά πολλών αιώνων, οπού ευχαριστούμενα και τα δύο μέρη εις τας δικαίας ψήφους του, δεν εζήτουν εις ανώτερον κριτήριον την δικαιοσύνην. Ως τόσον μεθ' ένα αιώνα(1), αύτη η μεγάλη ισχύς της Γερουσίας περιωρίσθη από το κατασταθέν ανώτερον κριτήριον, βουλήν των Εφόρων, ονομαζόμενον, η οποία συνίστατο από πέντε μόνον μέλη, εκλεγομένη κατ' έτος από τον λαόν, με δύναμιν να φυλακώνη και αυτούς τους βασιλείς(2), ότε παέβαινον το χρέος των(3).


(1) Μετά εκατόν τριάκοντα έτη.

(2) Ξεν. Λακ. πολ. Η΄. ξδ΄.

(3) Καθ' Ηροδ. Α΄. και Ξενοφ. πολ. Λακεδ. 8. γ. οι Έφοροι συνεστάθησαν υπό του Λυκούργου. Κατά δε Αριστ. Πολ. Ε΄. και Κικ. de leg. III. 7. και Valer. max. IV. 1. ext. 8 και Πλουτ. εν Λυκ. και Κλεομ. επί του Θεοπόμπου, κατά τον πρώτον Μεσσηνιακόν πόλεμον. [σημείωσεις Ι. Παραγυιού, 742 - 722].

Δεν υπάρχουν σχόλια: