Ιστορία της Ελλάδος ΛΑ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805.
Λυκούργος – βίος
Ο Λυκούργος ην υιός του Ευνόμου, ενός των δύο βασιλέων της Σπάρτης, όστις, αποθανόντος του πρεσβυτέρου αδελφού του Πολυδέκτου ακλήρου, περάλαβε μεν κατά διαδοχήν το σκήπτρον της βασιλείας, αλλά δι’ εν απροσδόκητον συμβεβηκός ηναγκάσθη μετά τινα καιρόν να παραιτήση την βασιλείαν. Επειδή, μαρτυρηθείσης της γυναικός του αδελφού του εγκύου, το δίκαιόν του έγινεν αμφίβολον(1). Ε’αν ήτον άλλος, όχι τόσον ενάρετος ως αυτός, ήθελε κινήση πάντα λίθον να επιμείνη εις τον θρόνον, εν ω μάλιστα και το προς αυτόν πρόβλημα της βασιλίσσης εφαίνετο αρμοδιώτατον προς τον σκοπόν του, η οποία τω υποσχέθη να φονεύση το γεννηθησόμενον βρέφος, επί συμφωνία να την υπανδρευθή, και να την κάμη κοινωνόν της βασιλείας. Αλλ’ ο Λυκούργος σοφώς απέκρυψε την οργήν του εις το τοιούτον απάνθρωπον πρόβλημα, και φοβούμενος μήπως βάλη τον σκοπόν της και εις πράξιν, εβεβαίωσεν αυτή, ότι ευθύς οπού γεννηθή το παιδίον, αυτός ο ίδιος ήθελε φροντίση να ο φονεύση. Μετ’ ου πολύ εγέννησεν η βασιλισσα αρσενικόν, το οποίον επρόσταξεν ο Λυκούργος, εν ω εδείπνει μετά των κριτών, να το φέρωσιν έμπροσθέν του, και λαβών εκάθισεν αυτό επί τον βασιλικόν θρόνον, ονομάσας προς σημείον χαράς εαυτού τε και του λαού, Χαρίλαον. Κατ’ αυτόν τον τρόπον ου μόνον περέβλεψεν ο Λυκούργος το συμφέρον του διά το χρέος, αλλά και το μέγιστον, εξηκολούθει την διοίκησιν ουχί ως βασιλεύς(2), αλλ’ ως πρόδικος και επίτροπος, φοβούμενος δε την οργήν της βασιλίσσης, και βλέπων το βασίλειον εις άκραν ταραχήν, και αταξίαν, απεφάσισε περιηγούμενος(3) να αποφύγη μεν τους κινδύνους από του ενός, να εύρη δε ιατρικόν διά το ελάττωμα του ετέρου.
(1) Ο μεν Πολυδέκτης ην εκ της πρώτης γυναικός του Ευνόμου, ο δε Λυκούργος εκ της δευτέρας.
(2) Ως βασιλεύς διώκησεν οκτώ μήνας. Πλ. Εν Λυκ.
(3) Τον δρόμο της αυτοεξορίας (περιήγησης) θα πάρει αργότερα και ο Σόλων ο Αθηναίος, επιθυμώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να επιβάλει την εισηγουμένη υπό του ιδίου νομοθετική μεταρρύθμιση στην Αθήνα. Ιωάννου Παραγυιού. Σχόλια.
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805.
Λυκούργος – βίος
Ο Λυκούργος ην υιός του Ευνόμου, ενός των δύο βασιλέων της Σπάρτης, όστις, αποθανόντος του πρεσβυτέρου αδελφού του Πολυδέκτου ακλήρου, περάλαβε μεν κατά διαδοχήν το σκήπτρον της βασιλείας, αλλά δι’ εν απροσδόκητον συμβεβηκός ηναγκάσθη μετά τινα καιρόν να παραιτήση την βασιλείαν. Επειδή, μαρτυρηθείσης της γυναικός του αδελφού του εγκύου, το δίκαιόν του έγινεν αμφίβολον(1). Ε’αν ήτον άλλος, όχι τόσον ενάρετος ως αυτός, ήθελε κινήση πάντα λίθον να επιμείνη εις τον θρόνον, εν ω μάλιστα και το προς αυτόν πρόβλημα της βασιλίσσης εφαίνετο αρμοδιώτατον προς τον σκοπόν του, η οποία τω υποσχέθη να φονεύση το γεννηθησόμενον βρέφος, επί συμφωνία να την υπανδρευθή, και να την κάμη κοινωνόν της βασιλείας. Αλλ’ ο Λυκούργος σοφώς απέκρυψε την οργήν του εις το τοιούτον απάνθρωπον πρόβλημα, και φοβούμενος μήπως βάλη τον σκοπόν της και εις πράξιν, εβεβαίωσεν αυτή, ότι ευθύς οπού γεννηθή το παιδίον, αυτός ο ίδιος ήθελε φροντίση να ο φονεύση. Μετ’ ου πολύ εγέννησεν η βασιλισσα αρσενικόν, το οποίον επρόσταξεν ο Λυκούργος, εν ω εδείπνει μετά των κριτών, να το φέρωσιν έμπροσθέν του, και λαβών εκάθισεν αυτό επί τον βασιλικόν θρόνον, ονομάσας προς σημείον χαράς εαυτού τε και του λαού, Χαρίλαον. Κατ’ αυτόν τον τρόπον ου μόνον περέβλεψεν ο Λυκούργος το συμφέρον του διά το χρέος, αλλά και το μέγιστον, εξηκολούθει την διοίκησιν ουχί ως βασιλεύς(2), αλλ’ ως πρόδικος και επίτροπος, φοβούμενος δε την οργήν της βασιλίσσης, και βλέπων το βασίλειον εις άκραν ταραχήν, και αταξίαν, απεφάσισε περιηγούμενος(3) να αποφύγη μεν τους κινδύνους από του ενός, να εύρη δε ιατρικόν διά το ελάττωμα του ετέρου.
(1) Ο μεν Πολυδέκτης ην εκ της πρώτης γυναικός του Ευνόμου, ο δε Λυκούργος εκ της δευτέρας.
(2) Ως βασιλεύς διώκησεν οκτώ μήνας. Πλ. Εν Λυκ.
(3) Τον δρόμο της αυτοεξορίας (περιήγησης) θα πάρει αργότερα και ο Σόλων ο Αθηναίος, επιθυμώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο να επιβάλει την εισηγουμένη υπό του ιδίου νομοθετική μεταρρύθμιση στην Αθήνα. Ιωάννου Παραγυιού. Σχόλια.
