Ιστορία της Ελλάδος ΠΓ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννης 1805
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄
Σύντομος επιθεώρησις της καταστάσεως της Ελλάδος προ του Περσικού πολέμου.
Έως ώδε ίδομεν τας επαρχίας της Ελλάδος εις παντοτεινόν κλονισμόν, και ταραχήν, αλλάς μεν στερεουμένας, άλλας δε πάλιν αφανιζομένας· ένα μικρόν έθνος πολεμούν μετά του ετέρου, και αμφότερα καταπινόμενα από το τρίτο. Ίδομεν πάσαν πόλιν αποβάλλουσαν την προκαταρτικήν διοίκησιν, και κερδίζουσαν βαθμηδόν περισσοτέραν ελευθερίαν. Προς τούτοις ίδομεν την τε εισαγωγήν των γεγραμμένων νόμων, και το όφελος οπού προυξένουν, δίδοντες στερεότητα εις την πολιτείαν.
Εις το διάστημα τούτων των αγώνων, εν ω τα διάφορα έθνη της Ελλάδος ηγωνίζοντο ούτω, να γένωσιν έκαστον δυνατώτερον των ομόρων, και να στερεώσωσι την ελευθερίαν εν ταις πατρίσιν αυτών, αι Ηθικαί επιστήμαι, η Ρητορική, η Ποιητική, και η Τακτική, έκαμνον ταχείαν πρόοδον αναμεταξύ των, και αι αρχαί, οπού είχον δανεισθή κατ’ αρχάς από τους Αιγυπτίους, ηύξανον οσημέραι, και ετελειοποιούντο θαυμασίως. Επειδή η Ελλάς συνίστατο από διαφόρους μικράς γειτνιαζούσας Δημοκρατίας, διαφερούσας κατά τους νόμους, και τα έθιμα, τούτο ην αδιάκοπος πηγή φιλοτιμίας· και πάσα πόλις εφιλοτιμείτο να περάση την άλλην ου μόνον εις την Πολεμικήν, αλλά και εις όλας τας τέχνας της ειρήνης. Διά τούτο αυταί μεν ίσταντο διηνεκώς με τα άρματα εις τας χείρας, εξασκούμεναι εις τον πόλεμον· οι δε φιλόσοφοι, και Ποιηταί, περιερχόμενοι από πόλιν εις πόλιν, περεκίνουν αυτάς διά των διδασκαλιών, και ηρωϊκών ύμνων προς πόθον της αρετής, και προς ζήλον της στρατιωτικής δόξης. Αύται αι ειρηνικαί, και πολεμικαί αυτών εντέλειαι ύψωσαν τους Έλληνας εις τον υψηλότατον κολοφώνα του μεγέθους, και μόνον εχθρός άξιος των αρμάτων τους έλειπε, διά να δείξωσιν εις τον κόσμον την υπεροχήν των. Η περσική Μοναρχία, η μεγίστη κατ’ εκείνον τον καιρόν, αφάνη ευθύς αντίζηλος αυτών· και ο αγών έπαυσε με την παντελή αυτής καταστροφήν.
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννης 1805
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ΄
Σύντομος επιθεώρησις της καταστάσεως της Ελλάδος προ του Περσικού πολέμου.
Έως ώδε ίδομεν τας επαρχίας της Ελλάδος εις παντοτεινόν κλονισμόν, και ταραχήν, αλλάς μεν στερεουμένας, άλλας δε πάλιν αφανιζομένας· ένα μικρόν έθνος πολεμούν μετά του ετέρου, και αμφότερα καταπινόμενα από το τρίτο. Ίδομεν πάσαν πόλιν αποβάλλουσαν την προκαταρτικήν διοίκησιν, και κερδίζουσαν βαθμηδόν περισσοτέραν ελευθερίαν. Προς τούτοις ίδομεν την τε εισαγωγήν των γεγραμμένων νόμων, και το όφελος οπού προυξένουν, δίδοντες στερεότητα εις την πολιτείαν.
Εις το διάστημα τούτων των αγώνων, εν ω τα διάφορα έθνη της Ελλάδος ηγωνίζοντο ούτω, να γένωσιν έκαστον δυνατώτερον των ομόρων, και να στερεώσωσι την ελευθερίαν εν ταις πατρίσιν αυτών, αι Ηθικαί επιστήμαι, η Ρητορική, η Ποιητική, και η Τακτική, έκαμνον ταχείαν πρόοδον αναμεταξύ των, και αι αρχαί, οπού είχον δανεισθή κατ’ αρχάς από τους Αιγυπτίους, ηύξανον οσημέραι, και ετελειοποιούντο θαυμασίως. Επειδή η Ελλάς συνίστατο από διαφόρους μικράς γειτνιαζούσας Δημοκρατίας, διαφερούσας κατά τους νόμους, και τα έθιμα, τούτο ην αδιάκοπος πηγή φιλοτιμίας· και πάσα πόλις εφιλοτιμείτο να περάση την άλλην ου μόνον εις την Πολεμικήν, αλλά και εις όλας τας τέχνας της ειρήνης. Διά τούτο αυταί μεν ίσταντο διηνεκώς με τα άρματα εις τας χείρας, εξασκούμεναι εις τον πόλεμον· οι δε φιλόσοφοι, και Ποιηταί, περιερχόμενοι από πόλιν εις πόλιν, περεκίνουν αυτάς διά των διδασκαλιών, και ηρωϊκών ύμνων προς πόθον της αρετής, και προς ζήλον της στρατιωτικής δόξης. Αύται αι ειρηνικαί, και πολεμικαί αυτών εντέλειαι ύψωσαν τους Έλληνας εις τον υψηλότατον κολοφώνα του μεγέθους, και μόνον εχθρός άξιος των αρμάτων τους έλειπε, διά να δείξωσιν εις τον κόσμον την υπεροχήν των. Η περσική Μοναρχία, η μεγίστη κατ’ εκείνον τον καιρόν, αφάνη ευθύς αντίζηλος αυτών· και ο αγών έπαυσε με την παντελή αυτής καταστροφήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου