Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΞΖ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805

Υπέρ της πατρίδος

Τοιούτοι ήσαν οι γενικοί νόμοι υπέρ της πατρίδος· αλλ’ οι περί δικαιοσύνης ιδιαίτεροι, ήσαν πολυπληθέστεροι[1]. Πρώτον όσοι εις δημοσίας στάσεις, και διαφοράς δεν ήσαν με κανένα μέρος, αλλ’ έμενον εις αξιόμεμπτον ουδετερότητα, εκηρύττοντο άτιμοι, και κατεδικάζοντο εις αειφυγίαν, και δήμευσιν (confiscation) των υπαρχόντων. Κανένα δεν εδύνατο να εμπνεύση εις το ανθρώπινον γένος περισσοτέραν φιλοπατρίαν, όσον ούτος ο περίφημος νόμος· επειδή ο τοιούτος, οπού ήτον ούτως υπόχρεως να λαμβάνη μέρος εις τα δημόσια, συνείθιζε πρωϊαίτατα να φροντίζη πρώτον υπέρ του κοινού συμφέροντος, και είτα διά το προσωπικόν του κέρδος. Κατά τούτον τον τρόπον εθίσας ο Σόλων τον λαόν, να νομίζη ως εχθρόν, εκείνον οπού φανή ουδέτερος, και αδιάφορος εις τας συμφοράς του κοινού, παρεσκεύασεν εν τη πολιτεία μίαν ταχείαν, και γενικήν βοήθειαν εις πάσαν κρίσιμον περίστασιν.

[1] Όλοι σχεδόν οι νόμοι του Σόλωνος ευρίσκονται πλατύτατα εξηγημένοι εις τους Αττικούς νόμους του Πετίτου.