Ιστορία της Ελλάδος ΚΖ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805
Αμφικτυονικά
Όταν δε οι Πρέσβεις παρρησιαζόμενοι έμελλον εκτελέσωσι το επάγγελμά των, μετά την θυσίαν εις τον Απόλλωνα, την Άρτεμιν, Λητώ και Αθηνάν, ώμνυον λέγοντες (1) "ότι δεν ήθελον αναστρέψη ποτέ καμμιάν Αμφικτυονικήν πόλιν, ουδέ εμποδίσουσι τον δρόμον των υδάτων είτε εν πολέμω, είτε εν ειρήνη, ουδ' ήθελον σμικρύνη ποτέ την προς τους λατρευομένους θεούς ευσέβειαν". Κατ' αυτόν τον τρόπον πάσα θεοβλάβεια και βεβήλωσις, πάσα διχόνοια των επαρχιών και πόλεων, εκρίνετο ενώπιον των Αμφικτυόνων, οίτινες είχον την δύναμιν του ψηφίζειν, τιμωρείν, και χρείας τυχούσης του συλλέγειν στράτευμα προς ποινήν των εθελοκάκων, και μη πειθαρχούντων ταις προσταγαίς των (2).
Ταύτα και άλλα παρακινούντα αίτια προς συμμαχίαν, συνήψαν τους Έλληνας εις ένα μεγαλοδύναμον και ενάμιλλον σώμα. Διά ταύτην την συμμαχικήν ένωσιν μια Γη, ουδέ το ήμισυ της Αγγλίας κατά το μέγεθος, ημπόρεσε να αντιπαραταχθή εις όλα τα βασίλεια του κόσμου, και εις αυτούς τους δυνατωτάτους Μονάρχας της γης. Διά ταύτη, λέγω, την ένωσιν, ου μόνον εσυγκρίθησαν οι Έλληνες με τα άπειρα στρατεύματα της Περσίας, αλλά και διεσκόρπισαν, κατέστρεψαν, και κατετρόπωσαν αυτά, ταπεινώσαντες τόσον, ώστε υπήκουσαν εις συμβιβασμούς ειρήνης, όσω μάλλον αδοξοτέρους εις τους νικηθέντας, τόσω πλέον ενδοξοτέρους εις τους νικητάς. Αλλά από όλας τας πόλεις της Ελλάδος, δύο ήσαν κυρίως, οπού υπερέβαινον τας λοιπάς κατά τε την αξίαν, ανδρείαν τε, και σοφίαν, αι Αθήναι και η Λακεδαίμων.
Επειδή ουν αύται αι δύο πόλεις ήσαν το παράδειγμα της ανδρείας, είτε σοφίας εις τας λοιπάς, και επειδή το βάτος του πολέμου των λοιπών έπιπτεν εις την ράχιν των, αρμόδιον είναι να εξυφάνωμεν πλατύτερον την ιστορίαν αυτών, δίδοντες τω αναγνώστη ιδέαν τινά του πνεύματος, χαρακτήρος, των ηθών, και του πολιτικού συστήματος των εν αυταίς.
(1) Αισχ. περί παραπρ.
(2) Πλ. εν Κιμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου