Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος Κ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805.
Σπάρτη

ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ της Σπάρτης, ή Λακεδαίμονος συνεστήθη κατά τινας από τον Λελεγα[1]. Η Ελένη, η δεκάτη κατά την διαδοχήν από τούτου του μονάρχου, είναι πασιθρύλλητος διά τε την ωραιότητα και απιστίαν της, επειδή μόλις ζήσασα μετά του συζύγου της Μενελάου έτη τρία, ηρπάγη από τον Πάριν, τον υιόν του Πριάμου, βασιλέως της Τρωάδος. Και τούτο φαίνεται ήτον η πρώτη αφορμή, δι’ ην οι Έλληνες ηνώθησαν εις μίαν κοινότητα, και εκυρίευσαν της Τρωάδος μετά πολιορκίαν δέκα χρόνων[2], καθ’ ον χρόνον ο Ιεφθά ην κριτής του Ισραήλ.

[1] Η Λακεδαίμων είναι μεν παλαιοτάτη, ως παρ’ Ομήρω φαίνεται, αλλ’ ουχί τόσον επίσημος εις τα Ελληνικά χρονικά. Το αξιολογώτερον αρχαιότερον συμβεβηκός ίσως κρίνεται η άλωσις της Σπάρτης υπό του περιφήμου Ηρακλέους, όστις εφόνευσε τον τότε βασιλεύοντα Ιπποκόοντα. Η αληθής όμως λαμπρότης της Σπάρτης χρονολογείται από της βασιλείας του Τυνδάρεω, όστις ετέθη επί του θρόνου υπό του Ηρακλέους, και του οποίου η περίφημος Λήδα είναι η μήτηρ των περιφήμων διδύμων Κάστωρος και Πολυδεύκους, των και Διοσκούρων ονομαζομένων, και των περιφημοτέρων αδελφών, Κλυταιμνύστρας και Ελένης. Οι δύο άρρενες αποθεωθέντες διά τα ηρωϊκά των έργα, απέθανον νέοι, των δε αδελφών η μεν Κλυταιμνήστρα συνεζεύχθη μετά του Αγαμέμνονος, η δ’ Ελένη μετά του αδελφού του Μενελάου, και ούτως η οικία του Πέλοπος ηυξήθη ισχύϊτε και λαμπρότητι. Η διοίκησις της Λακεδαίμονος ήτον κατά πρώτον Μοναρχικήν από Λακεδαίμονος γαμβρού του Ευρώτα, άχρι του υιού του Ορέστου Τισαμενού, όστις υστερήθη υπό των Ηρακλειδών του βασιλείου της Σπάρτης, η οποία έσχε δύο βασιλείς ανθ’ ενός, ως κατωτέρω ρηθήσεται.
[2] 1270 π.Χ.