Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΚΖ΄

Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805

Αμφικτυονικά

Όταν δε οι Πρέσβεις παρρησιαζόμενοι έμελλον εκτελέσωσι το επάγγελμά των, μετά την θυσίαν εις τον Απόλλωνα, την Άρτεμιν, Λητώ και Αθηνάν, ώμνυον λέγοντες (1) "ότι δεν ήθελον αναστρέψη ποτέ καμμιάν Αμφικτυονικήν πόλιν, ουδέ εμποδίσουσι τον δρόμον των υδάτων είτε εν πολέμω, είτε εν ειρήνη, ουδ' ήθελον σμικρύνη ποτέ την προς τους λατρευομένους θεούς ευσέβειαν". Κατ' αυτόν τον τρόπον πάσα θεοβλάβεια και βεβήλωσις, πάσα διχόνοια των επαρχιών και πόλεων, εκρίνετο ενώπιον των Αμφικτυόνων, οίτινες είχον την δύναμιν του ψηφίζειν, τιμωρείν, και χρείας τυχούσης του συλλέγειν στράτευμα προς ποινήν των εθελοκάκων, και μη πειθαρχούντων ταις προσταγαίς των (2).

Ταύτα και άλλα παρακινούντα αίτια προς συμμαχίαν, συνήψαν τους Έλληνας εις ένα μεγαλοδύναμον και ενάμιλλον σώμα. Διά ταύτην την συμμαχικήν ένωσιν μια Γη, ουδέ το ήμισυ της Αγγλίας κατά το μέγεθος, ημπόρεσε να αντιπαραταχθή εις όλα τα βασίλεια του κόσμου, και εις αυτούς τους δυνατωτάτους Μονάρχας της γης. Διά ταύτη, λέγω, την ένωσιν, ου μόνον εσυγκρίθησαν οι Έλληνες με τα άπειρα στρατεύματα της Περσίας, αλλά και διεσκόρπισαν, κατέστρεψαν, και κατετρόπωσαν αυτά, ταπεινώσαντες τόσον, ώστε υπήκουσαν εις συμβιβασμούς ειρήνης, όσω μάλλον αδοξοτέρους εις τους νικηθέντας, τόσω πλέον ενδοξοτέρους εις τους νικητάς. Αλλά από όλας τας πόλεις της Ελλάδος, δύο ήσαν κυρίως, οπού υπερέβαινον τας λοιπάς κατά τε την αξίαν, ανδρείαν τε, και σοφίαν, αι Αθήναι και η Λακεδαίμων.

Επειδή ουν αύται αι δύο πόλεις ήσαν το παράδειγμα της ανδρείας, είτε σοφίας εις τας λοιπάς, και επειδή το βάτος του πολέμου των λοιπών έπιπτεν εις την ράχιν των, αρμόδιον είναι να εξυφάνωμεν πλατύτερον την ιστορίαν αυτών, δίδοντες τω αναγνώστη ιδέαν τινά του πνεύματος, χαρακτήρος, των ηθών, και του πολιτικού συστήματος των εν αυταίς.

(1) Αισχ. περί παραπρ.

(2) Πλ. εν Κιμ.

Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΚΣΤ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805

Αμφικτυονική σύνοδος

Αλλ’ ο καθολικός δεσμός της ενώσεως εχρημάτισεν η Αμφικτυονική σύνοδος, ήτις συσταθείσα, ως ανωτέρω ερρέθη, υπό Αμφικτύονος βασιλέως Αττικής, συνηθροίζετο δις του χρόνου, φθινοπώρου εν Θερμοπύλαις, και έαρος εν Δελφοίς, συμβουλευομένη υπέρ του κοινού συμφέροντος των πολιτειών, ων εκάστη έστελλε τους ιδίους πρέσβεις, αφ’ ων και συνίστατο η Σύνοδος. Αι δε πολιτείαι οπού έστελλον πρέσβεις εις αυτήν την Σύνοδον, ήσαν δώδεκα τον αριθμόν, (1) ήγουν οι Θεσσαλοί, Θηβαίοι, Δωριείς, εν οις οι Λακεδαιμόνιοι είχον τα πρωτεία οι Ίωνες, εν οις οι Αθηναίοι, οι Περραιβοί, οι Μάγνητες, οι Λοκροί, οι Οιτείς, οι Φθιώται, οι Μαλεείς, οι Φωκείς, και οι Δόλοπες. Καθεμία πόλις, οπού είχε προνόμιον να παρεδρεύη εν τη Αμφικτυονική συνόδω, έστελλε δύο πρέσβεις εις κάθε συνέλευσιν, ων ο μεν ωνομάζετο Ιερομνήμων (2), και εφρόντιζε περί της θρησκείας, ο δε Πυλαγόρας (3), και εσκέπτετο περί των πολιτικών της Δημοκρατίας του. Εκ δε τούτων των πρέσβεων, καίτοι κατ’ αρχάς αναλόγως τω αριθμώ των πόλεων αποστελλομένων, μετά καιρόν εστέλλοντο χρείας τυχούσης υπό των δυνατωτέρων πόλεων και περισσότεροι Πυλαγόραι, διά να παρευρίσκωνται εις καμμίαν αναγκαίαν περίστασιν, ή να επικυρώνωσι τους ουσιώδεις σκοπούς τινός Φατρίας (4).

(1) Παυσ. 1. 8.
(2) Σουΐδ. Εν λεξ.
(3) Δημ. Περί Στεφ.
(4) Στρ. Θ΄.