Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΛΔ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805

Τέλος πάντων κατεπείσθη ο Λυκούργος να επιστρέψη, και ελθών εύρε τον λαόν βεβαρυμμένον διά τας ιδίας των αταξίας, και έτοιμον να ασπασθή οποιανδήποτε μεταβολήν ήθελεν επιχειρισθή. Επειδή όμως η διαφθορά ήτον γενική, εύρεν εύλογον να μεταβάλη όλον το σχήμα της διοικήσεως, πεποιθώς, ότι ολίγοι τινές ιδιαίτεροι νόμοι δεν ήθελον τελεσφορήση πολύ, και θεωρών την ισχύν της θρησκείας αρμοδίαν προς εκτέλεσιν παντός νέου συστήματος, υπήγε πρώτον να συμβουλευθή το μαντείον του Απόλλωνος εν Δελφοίς, όπου εύρε πάσαν υποδοχήν, οπ’ ημπόρει να περιθάλψη την μεγάλην του φιλαυτίαν, επειδή η Πυθία ησπάσατο αυτόν ως φίλον των θεών, και θεόν μάλλον ή άνθρωπον(1), λέγουσα αυτώ προς τούτοις περί του νέου συστήματος, ότι οι θεοί εισήκουσαν της δεήσεώς του, και ότι η πολιτεία, οπού έμελλε να καταστήσης, ήθελεν είναι η καλλίστη επί της γης, και διαρκεστέρα.

(1) Ιδού ο Χρησμός.
Ήκεις ω Λυκόοργε εμόν ποτί πίονα νηόν,
Ζηνί φίλος, και πάσιν ολύμπια δώματ’ έχουσι.
Δίζω ήσε θεόν μαντεύσομαι, ή άνθρωπον.
Αλλ’ έτι και μάλλον θεόν έλπομαι ω Λυκόοργε
Ηροδ. Βιβλ. Α΄.

Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΛΓ΄

Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805.

Από της Κρήτης διαβάς ο Λυκούργος εις Ασίαν, προσεπορίσατο νέας πολιτικάς ιδέας, όπου και ευρών κατά τινας τα ποιήματα ου Ομήρου, έφερε πρώτος εις την Ελλάδα. Απ' εκεί ήλθεν εις Αίγυπτον, συναναστραφείς κατά τινας και μετά των Γυμνοσοφιστών της Ινδίας(1). Αλλ' εν ω περιήρχετο ούτως από τόπυ εις τόπον, άρχησε να γίνεται η παρουσία του εις την πατρίδα του αναγκαία. Πάντες ηύχοντο ομοθυμαδόν την επιστροφήν του, και πολλοί πρέσβεις εστάλησαν αλληλοδιαδόχως διά να επιταχύνωσι την επενάκαμψίν του. Οι ίδιοι βασιλείς (Αρχέλαος και Χαρίλαος) παρεκίνουν αυτόν προς τούτο(2), δηλοποιούντες, ότι ο λαός έφθασεν εις τοιαύτην ακμήν αταξίας, οπού μόνη η παρουσία του ημπόρει να χαλινώση την αυθάδειάν του. Και τω όντι κάθε πράγμα έκλινεν εις άφευκτον φθοράν της πολιτείας, και μόνη η παρουσία του επεθυμείτο από όλους, διά να εμποδίση τον επικείμενον όλεθρόν της.

(1) Η εις Αίγυπτον και Ινδίαν αυτού διάβασις νομίζεται υπό πολλών ως πλαστή.

(2) Ιουστ. Βιβ. Γ΄. Πλ. εν Λυκ.

Ιστορία της Ελλάδος

Ιστορία της Ελλάδος ΛΒ΄
Ολιβιέρου Γολδσμιθίου, Βιέννη 1805

Αποφασίσας ουν ο Λυκούργος να γνωρίση τα ήθη, και την πολιτείαν και άλλων εθνών, και να συναναστραφή με τους εμειροτάτους πολιτικούς άνδρας, υπήγε κατ' αρχάς εις Κρήτην(1), ήτις εθαυμάζετο παρά πάντων διά τους σεμνούς, και αυστηρούς νόμους της(2). Οι κάτοικοι ταύτης της νήσου ου μόνον έφερον τας βαναυσικάς τέχνας κατ' ολίγον εις βαθμόν τινα εντελείας, αλλ' ειργάζοντο τόντε ορείχαλκον και τον σίδηρον, και κατασκεύαζον πανοπλίας, εν αις εχόρευον με ένα συγκεχυμένον θόρυβον κωδώνων εις τας θυσίας των θεών. Απ' αυτής της νήσου ου μόνον έγινε γνωστή κατ' αρχάς η Ναυτική κατά την Ελλάδα, αλλά και πολλοί Νομοθέται έλαβον τας νομικάς, και πολιτικάς αρχάς(3).

(1) Αριστ. πολ. Β΄. Στρ. Βιβ. Ι΄.

(2) Επί του πρώτου, ή δευτέρου Μίνωος. Γνωστόν ότι οι του λυκούργου νόμοι εισίν απαραλλάκτως σχεδόν οι Κρητικοί.

(3) Όρα πολλά ανήκοντα τη Κρήτη, Meurs. Creta. Saint croix des anciens Gouvernements federatifs. Σελ. 329. κτ. Manso περί ιστορίας και πολιτείας της Σπάρτης. Εβδόμη προσθήκη.